Metody pracy

Metody pracy

Zrozumienie istoty ludzkiego ruchu i współzależności pomiędzy różnymi układami w organizmie jest punktem wyjścia dla naszej pracy. Naszą praktykę fizjoterapeutyczną opieramy na profesjonalnej wiedzy na temat ciała i jego możliwości ruchowych oraz sprawdzonych metodach diagnostycznych i manualnych gwarantujących pacjentom przywrócenie sprawności fizycznej. Dynamiczny rozwój nauk medycznych, przełomowe wyniki badań naukowych, postęp technologiczny oraz własny profesjonalny rozwój oferują nam coraz większe możliwości skutecznego pomagania osobom z ograniczeniami ruchu.

W terapii wykorzystujemy nowoczesne metody leczenia, które pozostają w harmonii z ludzkim organizmem. Traktujemy człowieka jako całość psychofizyczną i tak też diagnozujemy i leczymy jego chorobę. Wieloletnie doświadczenia zawodowe pozwala nam na korzystanie z różnych metod i dobieranie ich oraz łączenie w zależności od potrzeb i sytuacji pacjenta. Poniżej przedstawiamy niektóre techniki oraz metody, które wykorzystujemy w procesie leczenia.

Techniki osteopatyczne

Techniki osteopatyczneOpierają się na holistycznym, czyli całościowym, podejściu do człowieka i jego problemu, traktując każdą osobę indywidualnie. Przez oddziaływanie na układ mięśniowo­‍‑szkieletowy, narządy wewnętrzne, czaszkę i tkanki miękkie przywracają równowagę oraz tworzą warunki ułatwiające proces zdrowienia. Leczenie osteopatyczne charakteryzują delikatne techniki manipulacyjne, które są mniej inwazyjne niż inne zabiegi i indywidualnie przystosowane do jakości tkanki w celu utrzymania lub przywrócenia cyrkulacji płynów ustrojowych. Definicja osteopatii opisana w 1992 roku przez GCRO (General Council and Register of Osteopaths, pol.: Generalną Radę i Rejestr Osteopatów) w Anglii:

‘Osteopatia jest charakterystyczną profesją opieki zdrowotnej, która ułatwia realizację zintegrowanego zdrowotnie funkcjonowania jednostki, poprzez przywracenie, utrzymywanie i poprawę homeostazy układu nerwowo-mięśniowo-szkieletowego, ocenę i leczenie za pomocą badania palpacyjnego i interwencji manualnej, uzupełnionych o edukację w koncepcji zdrowego trybu życia. Uznaje ona prymat zależności terapeutycznej i opiera się na zasadach sformułowanych po raz pierwszy przez Andrew Taylor Still’a’

Terapia Manualna

Terapia manualnaTerapia manualna jest formą szczególnej terapii stosowanej przy zaburzeniach narządów ruchu. Polega głównie przywracaniu zaburzonej biomechaniki stawów (odblokowywanie ich), przy pomocy konkretnych technik mobilizacji oraz manipulacji i pracy na tkankach miękkich. Jej efektami jest przede wszystkim uśmierzenie bólu oraz zwiększenie zakresu ruchomości, prowadzące w końcowym etapie do całkowitego ustąpienie stanu zapalnego.

Istnieje kilka szkół terapii manualnej. W ramach naszej praktyki stosujemy:

Metodę Terapii Manualnej wg Mulligana

To forma terapii manualnej stosowana jest najczęściej w przypadku zaburzeń ruchomości w stawach, w szczególności przy intensywnych bólach spowodowanych wykonywaniem ruchów ciała. U podstaw jej założenia tkwi przekonanie, iż przyczyną takich dolegliwości jest zaburzenie ślizgu stawowego, spowodowane przemieszczeniem się sąsiadujących ze sobą powierzchni stawowych.

Metodę Terapii Manualnej wg Karela Lewita

To koncepcja badania i leczenia, zajmująca się zaburzeniami funkcjonalnymi układu ruchu. W wyniku szczegółowych testów klinicznych odnajdujemy zburzone struktury, przyczyny dolegliwości oraz określamy stopień ich uszkodzenia. Postępowanie terapeutyczne przywraca fizjologiczną „grę” pomiędzy stawami, mięśniami i strukturami nerwowymi. Podczas terapii stosujemy pasywne i aktywne techniki mobilizacji i manipulacji, jak również aktywne ćwiczenia wykonywane przez pacjenta w celu wzmocnienia i poprawy funkcjonalności.

Metoda Łańcuchów Mięśniowych i Stawowych Godelieve Denys-Struyf (GDS)

Metoda Łańcuchów Mięśniowych i Stawowych została opracowana przez panią Godelieve Denys-Struyf, fizjoterapeutkę i osteopatkę. Jej wyostrzony zmysł obserwacji (wspomagany poprzez studia portrecisty na Akademii Sztuk Pięknych) pozwolił jej określić i stopniowo dopracować ogólną metodę fizjoterapeutyczną, łączącą funkcjonowanie ciała i nierozłącznie powiązane z nim zachowanie psychologiczne.

Metoda Lancuchow Miesniowych i StawowychMetoda GDS jest zarówno podejściem zapobiegawczym jak i terapeutycznym. Zajmuje się ona powiązaniami między mechaniką ciała a zachowaniem. Wszystkie części ciała zależą od siebie wzajemnie a mięśnie i ich otoczki ułożone w łańcuchy łączą części ciała między sobą. Mięśnie są ponadto narzędziami wyrazu psychiczno- cielesnego: naszego stanu napięć, naszych emocji, uczuć i sposobu bycia, wyrażających się poprzez system mięśniowy, co wywiera wpływ na postawę, oddychanie i gesty. Kiedy napięcia czy zachowania powtarzają się i przedłużają, pojawia się nadmiar napięcia mięśniowego, umiejscawiający się i stopniowo obejmujący coraz bardziej pewne specyficzne mięśnie, aż do wywołania w ciele prawdziwych pasm napięcia mięśniowego. Mechanizm ten determinuje stopniowo serię przemieszczeń stawowych, które określamy mianem ciągu stawowego.

Metoda G.D.S. proponuje zabiegi masażu, metody odruchowe, modelowanie kostno- stawowe, pozycje rozciągające a nawet stymulację i uzgadnianie napięć mięśniowych między nimi. Duża część pracy poświęcona jest nabyciu świadomości i wyuczeniu poprawnego ruchu, sterowania ciałem. Nabycie świadomości kości pozwala na zrozumienie własnego szkieletu, wyrównanie napięć mięśniowych pozwala w sposób harmonijny „ubrać” ten szkielet.Z takiej bardziej uświadomionej współpracy pomiędzy kośćmi i mięśniami może narodzić się skoordynowany ruch. Pacjent może wówczas odnaleźć równowagę w ruchu ciała, który stał się niebolesny.

Terapia punktów spustowych i suche igłowanie

Terapia punktów spustowych to manualne (miejscowe lub ogólne), bezpośrednie działanie na mięśnie oraz powięzi, stosowane w celu niwelowania dolegliwości bólowych w ciele człowieka  (tzw. bólowych zespołów mięśniowo-powięziowych).

Suche igłowanie to nakłuwanie sterylnymi igłami akupunkturowymi (powierzchowne lub głębokie), punktów spustowych obecnych w napiętych pasmach mięśni szkieletowych człowieka w celu likwidowania bólu mięśniowo-powięziowego.

Punkt spustowy to bardzo bolesny, mikroskopijny obszar w chronicznie przeciążonym mięśniu, który wykazuje nadwrażliwość na stymulację mechaniczną (docisk lub rozciąganie), powodujac ból (miejscowy lub rzutowany).

Dodatkowe objawy świadczące o występowaniu punktów spustowych to parestezje – czyli przykre wrażenia (mrowienie, drętwienie, zmiany temperatury, przeszycia prądem) oraz reakcje autonomiczne- niezależne od naszej woli oraz wyrażnej przyczyny (tkliwość, potliwość, reakcje skórne).

Terapia powięziowa

Jedna z najnowszych metod medycyny manualnej, której głównym założeniem jest poprawa wewnętrznej ruchomości tkanek miękkich, szczególnie powięzi.

Fascial Distortion Model (FDM)FDM

Według tej metody przyczyną fizycznych dolegliwości i ograniczeń funkcji jest jedna lub więcej z sześciu możliwych typów dystorsji powięziowych. Prawidłowo przeprowadzone leczenie dystorsji powinno skutkować efektywnym zniesieniem dolegliwości bólowych i ograniczenia ruchomości. Fenomenem metody jest interpretacja mimiki i gestykulacji pacjenta, które tworzą podstawę diagnostyczną oraz dają dokładne wskazówki, co do deformacji poszczególnych powięzi. Obszerny wywiad i badanie uzupełniają diagnozę FDM. Aktualnie FDM jest skutecznie stosowane przy urazach narządu ruchu i do terapii bólu.

Masaż tkanek głębokich i uwalnianie mięśniowo- powięziowe

Metoda, która polega na umiejętnym wykorzystaniu licznych technik manualnych w celu usunięcia napięć i dysfunkcji w obrębie tkanek miękkich i układu mięśniowo­‍‑powięziowego. Sposób ich wykonywania jest bezbolesny i łagodny oraz bezpieczny dla pacjenta, mimo że dotyczy tkanek położonych głębiej. Riggs definiuje masaż tkanek głębokich jako „zrozumienie warstw ciała i możliwości pracy z tkanką w tych warstwach zmierzającej do rozluźnienia, wydłużenia i uwolnienia utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w możliwie najbardziej skuteczny i energooszczędny sposób”.

Fascial Membrane Technic (Techniki powięziowo membranowe)

Metoda CRAFTA w dysfunkcjach stawów czaszkowo- żuchwowych

Nowatorska metoda terapii manualnej, zajmująca się przede wszystkim problemami bólowymi głowy i dysfunkcjami w obrębie stawów skroniowo­‍‑żuchwowych. Metoda obejmuje dokładne badanie, leczenie oraz autoterapię całego systemu czaszkowo­‍‑żuchwowego (obszaru stawów skroniowo­‍‑żuchwowych, czaszki, układu nerwowego oraz innych struktur anatomicznych mogących brać udział w problemie pacjenta). Twórca metody von Piekartz rozróżnia cztery źródła dysfunkcji w obrębie czaszkowo­‍‑twarzowym: czaszkowo­‍‑szyjne, czaszkowo­‍‑twarzowe, czaszkowo­‍‑żuchwowe oraz układ nerwów czaszkowych, które są punktem wyjścia do dalszej oceny problemu pacjenta.

Neurodynamika Kliniczna

Metoda Neurodynamiki Klinicznej jest klinicznym wykorzystaniem praw mechaniki i fizjologii układu nerwowego, pozostających we wzajemnej relacji oraz połączonych z działaniem układu mięśniowo-szkieletowego.

Jest jedną z najpraktyczniejszych metod pracy na obwodowym układzie nerwowym. Stworzona została przez Michael’a Shacklock’a, który przez wiele lat pracował wraz z David’em Butler’em nad skutecznymi i nietraumatyzującymi sposobami diagnozowania i leczenia dysfunkcji mięśniowo-szkieletowych z komponentą nerwową.

Neuromobilizacje NDS są bardzo praktycznym narzędziem pracy nad zaburzeniami neuromechanicznymi i neurofizjologicznymi układu nerwowego, szczególnie obwodowego (korzenie nerwowe, sploty, nerwy długie). Metoda uwzględnia dokładną diagnostykę zaburzeń neurodynamicznych, jak i wielokierunkowe podejście do ich leczenia.

Kinesiotaping

Twórcą Kinesiotapingu jest Dr KENZO KASE  z Japonii. Stosowane techniki bazują na kinezjologii i oparte są na użyciu specjalnych plastrów. Dzięki technikom Kinesiotapingu,  oddziałujemy na mięśnie, powięzi, stawy, układ limfatyczny i nerwowy, co daje szerokie efekty terapeutyczne:

Wpływa na funkcje mięśni (redukcja zmęczenia mięśni, poprawa funkcji mięśni nadmiernie rozciągniętych, zmniejszenie wzmożonego napięcia mięśniowego, zwiększenie zakresu ruchu, usunięcie bólu);

Wpływa na funkcje układu limfatycznego (usprawnienie krążenia krwi i chłonki, zmniejszenie zastojów tkankowych, zmniejszenie stanów zapalnych, otwarcie drenażu limfatycznego pod skórą);

Wpływa na funkcje stawów (zmniejsza niewłaściwe ustawienie spowodowane dysbalansem mięśniowym, zwiększa zakres ruchu, zmniejsza odczucia bólowe, normalizuje napięcie mięśniowe i powięziowe).

Źródła: Strona internetowa FICO Polska (Flanders International College of Osteopathy) Strona inernetowa OFC Terapia Manualna